anniba, anniba, anniba :)

anniba yani "anne bak"
"anne, bak ne yaptım" "anne bak bunu gördün mü?" anne bak burda acaip birşey var" manasında
sabahtan beri kulaklarımda
aslında kuzu hasta, hastalıkla ilgili de anlatılacak birkaç şey var ama istemiyorum,
"anniba" yı anlatmak istiyorum
yeni çıktı sayılır bu, 1 aydır falan 2 kelimeli cümleler söylüyor "anne gel" "baba yok" "teyze bak" gibi. ama bu heyecanlı ifade ardı ardına " anniba, anniba, anniba" demesi, ben bakıncaya kadar da buna devam etmesi yeni. Yani laf olsun diye söylemiyor kızım, gerçekten "anne bak" diyor. Bakıyorum elbet, bazen kitabında bir hayvan gösteriyor, bazen yüreğimin ağzına geldiğini bile bile koltuğun üstünde ayağa kalkmış oluyor, bazen de aydedeyi gösteriyor. Farkettim de O'nun küçük parmağıyla gösterdiği aydede başka güzel sanki.
Bir de yüzünün ifadesi var. İlginç olduğunu düşündüğü birşey gösterirken gerçekten heyecanlı oluyor, yüzü, en çok da gözleri tabi. Bir de beni heyecanlandırmak için yaptıkları var. Oyun hamurunu ağzına alır gibi yapması, koltuğun üstünde ayakta durması gibi. O zaman da "bunun yapılmayacağını biliyorum ama dur bi annemi korkutayım" şeklinde oluyor yüz ifadesi.

Kuzucuk, bir yandan seviniyorum günler geçiyor, büyüyorsun diye; ama ne yalan söyleyeyim bir yandan da üzülüyorum, büyü tabi ki ama biraz yavaş ne olur, tadını çıkaralım doya doya, öpe, koklaya...