Evet, 26.haftayı da
bitirdik.
(şu anda 28.haftayım
ancak yazı iki hafta önce yazılmış, üşengeç, unutkan BEN tarafından yayımlanamamıştır)
Karnı hayli büyük, keyfi
ise yerinde bir hamileyim ben. Beni görenler yarın doğuracağımı düşünüyorlar.
Ama daha 3 ayım var. Hamilelik başlangıcına göre tamtamına 15 kilo almış
durumdayım. Bu durumdan gurur duymuyorum ama bende böyle oluyor. Aşırı yiyen, içen
biri değilim ama alıyorum. Şu günlerdeki en sıcak gelişme de biraz bu konuyla
ilgili. Yapılan şeker yüklemesi sonucu gebelik şekeri çıktı. Bende yarattığı
etkiler olurmuş. En çok halsizlik üzerinde durdu. Ama daha önemlisi bebeğin
yağlanmasına, hızlı gelişmesine sebep oluyormuş. Eğer önlem alınmazsa örneğin 5
kilo bir çocuk dünyaya geliyor ama içi kof, yani organları, kemikleri, kasları
yeterince gelişmemiş. İşte bu haliyle ürküttü beni.
Hayatımda ilk kez
diyetisyene gittim. Şimdi bir yemek programım var. Henüz 3. Gün, yavaş yavaş
alışıyorum. Kolay bir şey değilmiş gerçekten. Öğlen yemek yerken, akşam evde ne
olduğunu düşünmek gerekiyor misal. Ya da öğlen ne yiyorsan, akşam ona göre bir
şey pişirtmek. 3. Gün itibariyle sevdim diyebilirim. Henüz 100% uygulayamadım.
Ama sevdim. Yani ne yiyeceğini bilmek, saatini bilmek falan iyi hissettirdi
bana. Tabi kilo vermeye uğraşmadığımdan dolu bir programım var. Şeker yok, un
yok. Ama ekmek var. Hem de benim gibi sadece kahvaltıda ekmek tüketen biri için
hayli fazla. İlginç bir şekilde şeker ihtiyacı da hissetmiyorum. Şimdilik
tatlı, pasta, börek aşermiyorum. Bakalım bu şekilde şekeri olayını ve kilo
alımını kontrol altına alabilecek miyiz?
Bir sırt ağrım var,
yaklaşık 1 aydır diyebilirim. Hayli şiddetli. Doktora gittim, kısa bir tedavi
aldım. Birkaç gün rahat ettim ancak şimdi yine sıkıntılıyım. Bakalım ilerleyen
günlerde başka sıkıntılar olacak mı. Karnım benimle eş zamanlı hamilelik
yaşayanlara göre hayli büyük. +15 kilo da var üzerimde. Haliyle iyice bozuldu
dengem.
Ve kuzumuz…O da büyüyor.
Kaç gr, kaç kilo bilmiyorum gerçekten. Niyeyse bizim doktor kontrolünde sormak
aklıma gelmiyor. Doktor da kendiliğinden söylemiyor. Ama artık büyüdü tabi.
Kendini hissettiriyor. Sık sık dürtüyor annesini. Tam 2 hafta önce hissettim
ilk pıtını. Bir haftasonu Ela, Mehmet ve ben koltukta otururken. Çok güzel bir
andı. Sanki “ben de buradayım” dedi. Hoş geldin Pıtırcık. Dört gözle bekliyoruz
seni. Yatağını, dolabını ablan çoktan devretti sana. Odan hazır bile.
Kıyafetlerini de yavaş yavaş hazırlayacağız. Herşey yavaş yavaş, içimize sine
sine olacak. Sonra ablan okula başladı. Çok harika gitti nazar değmesin bu
hafta. Anneanne ve özellikle dedenin müthiş performansı ile güzel bir alışma
dönemi geçiriyoruz.
Bazen karnımı okşuyorum
fark etmeden. Geçenlerde Ela gördü. “Anne, kardeşimi mi seviyorsun? dedi. Biraz
tedirgin oldum sorudan açıkçası. “Yoo, karnım kaşındı” dedim. “Ay dur bir sarılayım Ona” dedi. Karnıma
sarıldı Ela. Çok tatlıydı minik abla. Ah kuzum, bakalım neler olacak kardeşi geldikten
sonra.
