23 Şubat 2011 Çarşamba

ağır ve sessiz

hayat ağırlaşıyor bazen
herşey sanki daha keskin, daha fazla geliyor bana, yoksa daha mı az?
kafamın içinde binbir aceleyle dolaşan tilkiler beni yavaşlatıyor. hiç gitmez mi bu tilkiler?
hayat ağırlaşınca işte bazen, ben sessizleşiyorum
içimdeki benler sürekli birbirleriyle konuşup durduğundan yoruluyorum herhalde, hiç konuşmak gelmiyor içimden
işin garibi sessizleştiğimi anlamam da zaman alıyor
sakince oturup denizi seyretmek var içimde, mavilikte kaybolmak
ve de bir süre yok olmak


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder