biraz daha anlatmak var içimde bu "anne" meselesini. nedir bu kadar heyecanlandıran beni? aslında bir aydır flan anne diyor bilinçli olarak ama neden şimdi heyecanlanıyorum?sanırım anneyi söyleyiş biçimi farklılaştı. içi iyice doldu. her seferinde hissediyorum onu. sadece iki hece değil çünkü söylediği. öyle çok şey var ki içinde...gözlerinde, sesinin cıvıltısında o kadar değişik şeyler duyuyorum ki. "anne" dediğinde, o ağzından çıkan her hecenin hakkını gözleriyle, bakışlarıyla da verdiğinde bir hoş oluyorum. Elbette nihayetinde o "anne"yi gözlerimin içine bakarak, bana söylediğinde, seslendiğinde engin bir mutluluk duyuyorum içimde. itiraf etmeliyim: gururla karışık bir mutluluk. gururlanıyorum ve ona bir çeşit minnet duyuyorum. beni o "anne"nin içindeki herşeye layık gördüğü için...
ah güzel kuzu...bu günlerde heyecanlandırıyorsun beni...
canım, once dusunup onca desiyorsun ya, sonra da bu kadar guzel anlatabiliyorsun icinden gecenleri,,O ' anne' deyisi cok hak ediyorsun cok ..
YanıtlaSilcanımsın...
YanıtlaSilAz daha büyüyüp "anne" yi çıkarına kullanmaya başlayınca, örneğin çutulata istediğinde " benim anneeeem " diye seslenip, sadece yanına gitmemi istediğinde " anneeaa" diye bağırdığında bile şükrediyor insan binlerce kere.. Ela daha kibar olacak tabii " anneciğim" filan diyecek o başka :)
YanıtlaSil