İsim mevzusu

Bir de isim meselemiz var. Onu da anlatalım vakti geçmeden.

Ela'da nasıl olduysa çok kolay olmuştu. Babamız "Lal" istiyordu. Yine istiyor. "Lal" çok güzel bir isim. "Tamam" diyemememin sebebi, çocuğun o isimle zorlanabileceğini düşünmem. İnce "a" sesi sıkıntı olabilir diye düşünüyorum.

Sonra "Lila" dedik. Yani ilk önce Mehmet, sonra da ben hafif çekingen de olsa "Lila" dedim. Lila ismi çok duyulduk bir isim değil, kulağımız henüz alışmadı. Ama yine de "olabilir" diye düşünüyorum. Ela'ya da uygun, ses olarak, anlam olarak. Bir de "Düğümlere Üfleyen Kadınlar" var tabi bu arada. Oradaki müthiş karakter "Madam Lilla". Çok etkileyici. "Kudretli ve zarif" Ece Temelkuran'ın ifadesiyle. Tüm bunlar birleşince "olabilir" diyorum.

Biz "öyleydi, böyleydi" derken sahneye Ela çıkıverdi. Bundan önce kendisine bu konuda yöneltilen sorulara "bebeğin ismine annem ve babam karar verecek" gibi bizi de şaşırtan bir şekilde cevap veriyordu. Sonra baktı ki anne, baba aylardır bir isimde netleşemedi. Devreye girdi. Şu diyalog yaşandı:

- Anne, ben kardeşime isim koydum.
- Öyle mi, ne?
- İpek
Anne pek ciddiye almıyor önce
- Ama Ela'cım kardeşinin ismini biz koyacağız, sana bir bebek alalım ona koyarsın İpek ismini
- Hayır, ben kardeşime koyacağım bu ismi
- Nerden duydun bu ismi?
- Okulda, Selin'den.
Kendini akıllı sanan anne,
- Selin mi koydu yani kardeşinin adını?
- Hayır, Selin'den ben duydum ve kardeşime koymaya karar verdim.

Haftasonu Demet'e sorunca anlatmış
- Babam Lila istiyor, ben de İpek istiyorum demiş.

Olayın bu kadar farkında yani. Ben şu an beklemedeyim. İpek de güzel isim, baya hoşuma gitti valla.