keçiler geri geldi, ah bu keçiler gidemediler...bu sabah yine çok çok ağladık. öğleden sonra da ağladık. gözleri kızardı, yoruldu kızım ağlamaktan. gözyaşları nasıl da ıslatıyor yanaklarını. kızım sancılardan başını kurtarır kurtarmaz gülmeye çalışıyor. canım benim, nasıl da istiyor aslında gülmeyi. bizim sıkıntımız 3 aylık değilmiş, bugün bunu tekrar anladık. umudumuz 4. ayda artık.
yani dileğim yine değişmiyor. günler çabuk geçsin, güzel kızım artık ağlamasın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder