ey uyku; geldiysen 3 kez vur...

"çok düşünüyorsun kızım sen, herşey kendi kendine olur merak etme"bu cümle bakıcımızın benimle ilgili neredeyse hergün kurduğu bir cümle oldu.

Evet doğru, düşünüyorum,ben zaten hep düşünürüm. Evet bıraksam belki kendi kendine birşeyler olacaktır, kızım düzenini bulacaktır. Ama ya olmazsa, ya yardıma ihtiyacı varsa ve ben geç kalmış olursam. Tabi şu anki rahatsızlığımda işe başlama tarihimin yakınlaşmış olması telaşı da var.İstiyorum ki işe başlayana kadar kızımın ana rutini - uyku, beslenme- düzene girsin. ben çalışmaya başlayınca çok zorlanmasınlar. O yüzden okuyorum da okuyorum.

Şu sıralar gündem konum kızımı kendi kendine uyumaya nasıl alıştıracağımız. Araştırıyorum, okuyorum. Aslında genelde hep aynı şeylerden bahsediliyor. Temel olarak bir uyku ritüeli en önemlisi. Kendimce oluşturmaya çalışıyorum ama henüz başarılı olamadım. İdealimdeki ritüel şu: Bebeğimi sakince konuşarak battaniyesine saracağım, o kucağımda ona bir ninni* söyleyeceğim. Kızım o ninniyle gözlerini kapatmaya başlayacak. Vücudu iyice gevşediğinde onu öpüp yatağına yatıracağım :) güzel bir hayal değil mi? Kundaklamanın çok yardımcı olduğundan bahsediliyor ama bizim hatun kollarını mümkün değil o kundağın içine sokturmuyor. Kucağımda konuşarak sakinleştirebiliyordum, ninninin pek etkisi olmuyor. niyeyse iki gündür sakinleştirme konusunda da yetersiz kaldım. Bakıcımız da kızımdan korkmayı bırakıp, performansını yükseltince iki gündür gündüz uykularına o yatırır oldu. İsteğim uykuya dalmadan yatağa koyulması ama tam da o şekilde olmuyor sanki. Birbirlerine alışsınlar istediğimden illa ben uyutacağım diye bir inada da girmek istemiyorum. Sonuçta kimyalarının tutması, benim bunu görüp içime sinmesi çok önemli. ilerde kızımla geçireceğimiz zaman kıyaslandığında ben malesef çok gerideyim bakıcımıza göre. ne trajedi ama...

şu anda kararsızım, düşünmeyi bıraksam ve "su akar, yolunu bulur" mu desem bilmiyorum

* bir ninni var bizim ailede. daha önce bizden başka kimsenin bildiğine rastlamadım. sözleri şöyle:

ay doğdu kırlarda, herkes uykuya daldı

kuşlar yuvasında büzülüp kaldı

uyu ki görünsün sana cici rüyalar

annenin kalbinde bir tek ümidi sensin