pazar keyfi...

güzel geçen günlerden sonra yeterince şükredebildim mi acaba diyorum kendi kendime. dün de öyle geçen günlerden biriydi. kızım hareketlendi, yaklaşık 1 aydır gazlar artık terk-i diyar eyledi bizi. artık sadece geceleri musallat oluyorlar bize ama üzülmüyorum artık. korkmuyorum da. gündüzümüz rahatladı ya geceler de düzelecek.

kızım ağlamayınca günler pek bir keyifli oluyor. dışarı çıkmaktan korkmuyoruz eskisi kadar. tabi yine uykusuna dikkat ediyoruz, zira uykusuzluk çok üzüyor bebeğimi.

pazar günü yine çok erken uyandık. saat 6 bile olmamıştı daha. olsun, kızım erkenci, annesine çekmiş ama onun sınırlarını da zorluyor :) kızım ilk uykusuna rahatça daldı. o sırada anne ortalığı toparladı. sonra kızım uyandı, gidip babayı uyandırdık.
Yeni maharetlerimizi bir bir gösterdik babaya.





sonra kahvaltıya davetliydik. Kızımın Sedef Ablasına gittik. Ne güzel oldu. Babalı kızlı bir de güzel fotoğraf çektik. Böyle günlerimiz çok olsun. Ya da babamın sıkça dediği gibi "en kötü günümüz böyle olsun"




günümüzün ikinci yarısı da çok keyifliydi. IKEA'ya gittik. Kızıma bir kaç parça eşya aldık. Sanırım Ela 3 ay civarındaydı. Bir pazar günü heves ettim, bebek eşyaları satan bir mağazaya gittik ailecek. Planıma göre ben sakin sakin ürünlere bakacaktım. Ela arabasında oturup etrafına bakacaktı. Herşey yeni ya, çok ilgisini çekecekti. Sonra da sakin sakin eve dönecektik. Ama olmadı. Güzel kızımın mağazaya girmemizle ağlamaya başlaması bir oldu. Babası aldı kucağına, ne yaparsak yapalım sakinleştiremedik. Mağazadan çıkışımızı yani kaçışımızı düşündükçe hala gülerim. Pazar günü o günlerin artık bittiğine emin oldum. Sıkıntımız yine olabiliyor ama o susmaksızın ağlamalar yok. Çok şükür...Bugünümüze bin şükür...